Προ-Ραφαηλίτες: Νοσταλγοί του Μεσαίωνα και Επαναστάτες της Τέχνης. B μέρος
Είναι όμως δεδομένο μέσα από την διδασκαλία της ιστορίας πως «ο Μύθος» είναι ένα στοιχείο απαραίτητο για την επιβίωση και την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος και την δημιουργικότητας που συνεπάγεται αυτό.
του Γιώργου Μπαστάκη Σχοινά
Όπως αναφέρει πολύ ορθά και πολύ χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Μερέκος σχετικά με τους Άγγλους βικτωριανούς:
«…η αποθέωση της μηχανής έφερε και τις πρώτες αρνήσεις της παράδοσης στην αδυσώπητη πραγματικότητά της. Η απόλυτη, ψυχρή εκλογίκευση (μάλλον λογικοφανής ωφελιμισμός με κριτήρια ποσοτικά/ παραγωγικά, δηλαδή οικονομικά) αφύπνισε την ανάγκη επιστροφή του Μύθου. Οι άνθρωποι- κάποιοι τουλάχιστον- είχαν ανάγκη θρύλων, παραδόσεων, αρχετύπων για να ταυτιστούν προτού νεκρωθούν οι ψυχές τους, προτού όλοι ζυγιστούν, μετρηθούν και πουληθούν. Τα οικοδομικά τετράγωνα και το στοίβαγμα ανθρώπων σε ανήλιαγα, γεωμετρικά κουτιά, οδήγησε στην επιστροφή της καμπύλης… Η απόλυτη επιστημοσύνη αναγκάστηκε να συνυπάρξει με τις πνευματιστικές σεάνς….Το αδυσώπητο του παρόντος έστρεψε κάποια βλέμματα στις παρακαταθήκες του παρελθόντος. Εκεί, έστω και εξιδανικευμένες, λόγω της χρονικής απόστασης και της ανάγκης για κάτι ευγενέστερο και υψηλότερο, περίμεναν οι μορφές που θα εικόνιζε το κίνημα των προ- ραφαηλιτών… Οι πόλεις θα αποκτούσαν τις δικές τους μυθολογίες…»
Πηγή: avalonofhearts.gr
